Goed pakkend verhaal, met aandacht voor de tijd. Het boek werd verteld in de ‘ik’ vorm, iets waar ik zelf niet zo’n fan van ben. In dit geval verteld Roger Chapman, de ‘ik’, het verhaal tegen het einde van zijn leven, en blikt steeds terug.
Als 18-jarige jongeman verlaat hij het klooster om als marskramer …

