Het is 4 jaar geleden dat de koepel, die Perdido Beach afgesloten hield van de rest van de wereld, is verdwenen. Brokstukken van de meteoriet vallen nog steeds op de aarde en veroorzaken nog steeds narigheid. Nieuwe monsters staan op en terroriseren het land.
Heb genoten van het eerste boek ‘Monster’ in deze serie. Het verhaal was goed en de personages met hun fouten en nieuw gevonden krachten waren zeer zeker de moeite waard. Natuurlijk had het boek ook wat mindere kanten maar over het algemeen was het een goed verhaal.
Met dit boek verliest de serie wat stoom. Kwamen er in het vorige deel nog nieuwe personages voor en was de inzet hoog voelde dit tweede boek meer aan als iets dat meer weg had van een ‘filler’. Het kwam vooral neer op gedachteloze actie en mutanten met steeds vreemdere toevoegingen. De toevoeging van cyborgs werkte niet echt. Het leek er naar mijn idee vooral op dat dit was gedaan om maar nieuwe dingen toe te voegen aan de serie.
De schurk in het verhaal deed mij niets. In het begin leek zijn verhaal nog wel wat, maar gaandeweg werd dat minder. Door zijn stem te gebruiken kan hij iedereen die het hoort zijn wil opleggen zonder dat die er wat tegen kunnen doen. Hij creëert een leger van slaven die hem blindelings gehoorzamen en zet deze op tegen de politie en militairen. Dit alles doet hij in een opwelling. En dat is eigenlijk een beetje hoe dit boek voelt. Zinloze actie en bloederig zonder een betekenis of doel. Het boek is bloederig, zoals de omschrijving van de gemartelde slachtoffers van Drake, en dan de opening waarin Dilon iemand kost van de vloer laat likken, of een andere zijn tong door laat bijten.
Waarom we in bijna iedere hoofdstuk er opnieuw aan herinnert moeten worden dat Dekka lesbisch is ontgaat me. Het voegt verder niets toe aan het verhaal. We lezen toch ook niet steeds dat Shade hetero is, of dat Cruz een twijfelende transgender is?
Laten we hopen dat het volgende deel weer wat beter is, want Grant is een goede schrijver.
