Een nieuwe vijand staat op, Bob Markovic. Samen met zijn dochter Simone wordt hij getroffen door scherven van de rots die boven New York uit elkaar spat. De autoriteiten van de stad laten zich van hun slechtste kant zien en brengen alle getroffen slachtoffers naar een plek buiten de stad waar ze worden neergeschoten. Hij overleeft het echter en zweert wraak te nemen.
Persoonlijk heb ik het idee dat na het eerste boek in deze trilogie het verhaal bergafwaarts ging. Het deel waarin Astrid uiteindelijk afrekende met Cain was goed, maar was een zijsprong waar naar mijn idee meer uit te halen was. Verder komt zij in het boek niet meer voor.
Vector’s (Bob Markovic) krachten waren interessant (hij kan de dodelijkste ziektes veroorzaken waarbij de slachtoffers wel bleven leven. Ik kon hem echter niet als superschurk zien. Het was mooi om te zien dat Simonne toch nog gevoelens voor haar vader had, ondanks dat hij nu een monster was. Helaas is dit niet verder uitgewerkt.
Goed dat Grant het heeft aangedurfd om de Gone serie te vervolgen met deze serie, en zelfs het einde zo open liet dat fanfictie schrijvers er hun eigen draai aan kunnen geven. Het idee dat er helemaal geen aliens waren en dat alles maar een simulatie was, kon me niet echt overtuigen. Het lijkt er op dat Grant zich vast heeft geschreven met het verklaren van de rots en daarom deze uitweg heeft gekozen
