Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Cur haec eadem Democritus? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quare conare, quaeso.
Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Duo Reges: constructio interrete. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Sed haec in pueris; Quare ad ea primum, si videtur; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.
Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Beatus sibi videtur esse moriens. Ratio quidem vestra sic cogit. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.
Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Non igitur bene. In schola desinis. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
