Veertien jaar zijn verstreken sinds Sabriel de boosaardige Kerrigor versloeg en hem verbande voorbij de Negende Poort van de Dood, en zo het Oude Koninkrijk behoedde voor het Rijk van de Dood. De jonge Lirael voelt zich niet gelukkig bij de Clayr, de gemeenschap van zieners die in de toekomst kunnen Schouwen. Op haar veertiende verjaardag is haar gave nog altijd niet ontwaakt en ze overweegt de Clayr voorgoed te verlaten. Dan krijgt ze een…
Het einde van de serie was een beetje een anti-climax. Hoewel, het einde.. het blijkt dat er nog een paar delen zijn verschenen. Weet niet of ik die ook nog ga lezen.
Vooral de personage van Sam is goed gegroeid in dit deel. In het vorige deel had ik nog een afkeer van hem, maar hij is goed terug gekomen.
Waarom dit en het vorige boek niet samen een deel had kunnen vormen is mij onduidelijk, zeker omdat een deel van het verhaallijn en de beschrijvingen niet nodig waren geweest.
Hoop wel dat we in de volgende delen nog meer Moggeth en de Hondse Hond tegen komen.
Ben benieuwd wat er verder nog gaat komen.
