Een meeslepend verhaal, dat het toch net niet helemaal was. Heb meerdere boeken van Mirjam Mous gelezen, en had goede hoop dat dit net zo’n soort verhaal zou zijn. Echt spannend werd het boek pas tegen de laatste bladzijden. Het verhaal raakte toen in een stroomversnelling en er gebeurde veel, te veel misschien.
Kris, de 16-jarige hoofdpersoon, was sterk neergezet. We zien de gebeurtenissen zoals hij ze meemaakt. Het feit dat hij het syndroom van Gilles de la Tourette heeft maakt hem krachtiger. De overige personages waren oppervlakkiger. Grappig is het feit dat hij over het syndroom denkt alsof het een persoon is.
Op sommige momenten werd het verhaal saai en slepend, het einde vond ik tegenvallen, alsof de schrijver eigenlijk geen zin meer had in dit boek en alles maar zo snel mogelijk wou afhandelen.
Dat dit verhaal in de Young Adult hoek staat verbaasd me wel, ik vind het zeker te kinderlijk voor deze genre, maar ben dan ook al een heel eind voorbij de leeftijdsgrens voor dit genre 🙂
