Een verhaal dat in de jaren ’80 van de vorige eeuw is geschreven en dat in 1992 speelt. Verouderde inzichten, maar… nog steeds actueel.
In dit boek van Hartman is de angst voor de atoombom groot, evenals het aantal werklozen. Tel daar de economische crises bij op, en het resultaat is dat de mensen dingen anders willen. Als dat dan eindelijk zo ver is, is het maar de vraag of het er wel beter op wordt.
Burgers krijgen een chip geïmplanteerd, de grenzen met het buitenland worden gesloten en ziekenhuiszorg aan mensen van boven de 70 wordt alleen nog gegeven als het voordelen op levert ten opzicht van euthanasie.