Het waargebeurde verhaal over een partizanen/verzetsgroep in het Zeeuwse Vlissingen.
Eerder schreef de auteur al in ‘Sprong naar het duister‘ over Pieter Dourlein.
Nu komt hij met ‘Partizanen aan de Schelde’ wederom met een geweldig boek. Het is goed te merken dat er gedegen onderzoek gedaan is Het verhaal is vlot geschreven, waardoor je het gevoel heb dat je middenin de actie zit. Het verhaal speelt zich voor en tijdens de landingen van de geallieerden af in het Vlissingen van 1944.
Zonder bloederige verslagen vertelt dit boek het verhaal van een ‘gewone’ melkhandelaar die uiteindelijk tot PC 1 werd van de stad.
Tot lang na de oorlog hebben de deelnemers aan het verzet gezwegen over hun aandeel. Pas ruim 20 jaar later schreef Poppe zijn verslag, op uitdrukkelijke verzoek van de toenmalige burgemeester.
Door het vele zwijgen was er weinig bekend over het verzet in Zeeland en ontstonden er mythes over de gebeurtenissen. De auteur heeft in een interview met Omroep Zeeland aangegeven dat hij met dit boek hier een halt een wou toeroepen.
In het boek komen twee verzetsgroepen naar voren, die van Frans van Sabben en die van Willem Poppe. Vooral die laatste wordt besproken in het boek, er is voor de eerste groep slechts een bijrol bedacht. Hoewel ze wel met elkaar te maken hebben, is er toch sprake van verschillende filosofieën, waarbij de groep Sabben niets wil weten van gewelddadige acties schroomt de groep Poppe er niet voor om gewapend verzet te bieden.
Je voelt je betrokken bij het verhaal, waarbij sommige dialogen door de auteur zelf zijn ingevuld, dit om tot een goedlopend verhaal te komen. Dat dit boek is uitgebracht in romanvorm maakt het verhaal goed leesbaar en brengt toch voldoende kennis over.
- Plaatselijk Commandant van het verzet(↩)