Ik wil tovenaar worden, zei Esk. De tovenaars staarden haar aan. Tovenaar? vroeg Snijhoek. Jij wilt tovenaar worden? Ja, zei Esk. Ik ben de achtste zoon van een achtste zoon. Dochter bedoel ik. Voordat de Dood zijn knokige hand naar hem uitstrekte moest Stokkel Tromp nog even zijn toverstaf doorgeven aan de achtste zoon van een achtste zoon. Tot verdriet van de macho wereld van de tovenarij zag hij iets over het hoofd: het geslacht…
Wederom een leuk boek van Pratchett over Esk, een meisje dat graag tovenaar wil worden. Er is echter het probleem dat de Gesloten Universiteit alleen maar jongens aanneemt. Samen met haar oma haat Esk toch op reis naar de Universiteit om haar droom uit te laten komen.
Het verhaal, dat door de ogen van een kind word beleefd – en dus ook kinderlogica volgt – heeft grappige momenten en leest lekker weg. Zoals altijd is de uitwerking door de auteur zeer goed gedaan. Jammer is wel dat het boek zich vooral op Opoe richt, een personage waarin ik niet echt geïnteresseerd ben. Liever had ik wat meer gelezen en gezien van Esk.
