Een spannend verhaal, dat gebaseerd is op waar gebeurde feiten, een boek over integriteit, trouw en verraad, liefde tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De Haarlemse Freddie Overstegen (15, maar lijkt soms nog maar 12) raakt, samen met haar zus, Truus (17) betrokken bij een verzetsgroep.
De zusjes krijgen bezoek van Frans van der Wiel, een kopstuk van de, door de Duitsers verboden, communistische partij, die hen overhaalt om zich bij het verzet aan te sluiten. Hun moeder, een communiste, is al lang bezig met het laten onderduiken van Duitse Joden, en laat het aan hen over om een beslissing te nemen
‘Blijf altijd menselijk. Nooit als de vijand worden. Geen vuile handen maken. Geen “Opdracht is opdracht”. Altijd zelf blijven nadenken.
De twee zusjes proberen om zich hieraan te houden, maar houden dit niet lang vol. In het begin brachten ze illegale blaadjes weg, verleiden Duitse officieren en stelen identiteitskaarten en voedselbonnen. Al gauw leren ze om te gaan met een pistool en wordt door hun toedoen de eerste Duitser geliquideerd. Volgens Frans, de leider van de verzetsgroep doden ze geen mensen maar monsters, want “als wij hen niet liquideren, vermoordden zij zoveel meer mensen“.
Freddie heeft het er, zeker in het begin, erg moeilijk mee, en ziet het gezicht van de eerste officier steeds weer voor zich, zeker als zij met Peter (een jongen waar zij al langere tijd stiekem verliefd op is) zoent. Peter is er op tegen dat zij bij het verzet zit.
Al snel zijn de meisjes net zo goed inzetbaar in de verzetsgroep als de mannen. Later sluit zich nog een ander meisje zich aan bij de verzetsgroep. Haar naam. Hannie Schaft, het meisje met de rode haren.
Omdat Freddie met niemand kan praten, maakt het het voor haar nog moeilijker. Op een onderduikadres ontmoet zij een oudere vrouw, Oma Bracha, Haar durft Freddie wel te vertrouwen.
De manier waarop de meisjes snel volwassen moeten worden raakt je. We leven mee met de twijfels, de gedachten die alle kanten opschieten.
Na de aanslag op Fake Krist, dezelfde aanslag die ook in Mulisch boek ‘De Aanslag’ wordt beschreven, vertrekken de meisjes tijdelijk naar het andere kant van het land om daar te helpen in het ziekenhuis.
Geldof heeft de liefdegeschiedenis met Peter toegevoegd om dit boek nog wat spannender te maken, maar dat is ook gelijk een punt van kritiek. Waarom moeten er dingen bij verzonnen worden. Waarom worden er daden aan de zussen toegedicht die in werkelijkheid door anderen zijn verricht. Ook het verhaal van Loetje blijkt verzonnen te zijn. Jammer ook dat niet het ware verhaal van deze verzetsheldin is verteld, dat verdiende ze.
Een ander punt dat mij opviel was dat het leek of iedereen wist dat de meisjes bij het verzet waren, iets wat je natuurlijk juist NIET aan de grote klok ging hangen. Desondanks was het een goed boek, en ondanks de soms houtige stijl een aanrader.
