Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim possumus hoc agere divinius? Duo Reges: constructio interrete. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Summus dolor plures dies manere non potest? Non semper, inquam; Ut pulsi recurrant? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Non potes, nisi retexueris illa. Laboro autem non sine causa; Scrupulum, inquam, abeunti; Concinnus deinde et elegans huius, Aristo, sed ea, quae desideratur, a magno philosopho, gravitas, in eo non fuit; Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; A mene tu?
Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Nos commodius agimus. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Facillimum id quidem est, inquam. Quae cum essent dicta, discessimus.
