Beetje apart, dit boek is het 4e deel in een trilogie. Het paste wat mij betreft ook niet goed bij de overige boeken.
Dit boek speelt zich af in een wereld die gelijkt op het Amerikaanse Wilde Westen, met dit verschil dat de schutters ook nog over magische krachten beschikken. De auteur heeft aangegeven dat het hele verhaal uit 3 trilogieën gaat bestaan, een ‘urban fantasy’ en uiteindelijk een ‘Science Fiction trilogie. De oorspronkelijke verhalen uit de Nevelmensen trilogie waren lang, soms te lang. Dit boek was met zo’n 300 pagina’s beduidend korter en las vlot weg. Sandersons wereldopbouw uit de andere delen kwam nu niet goed uit de verf. Dit kwam voornamelijk door het feit dat het boek zoveel korter was.
Zoals gezegd is dit boek ingedeeld bij de Nevelmensen trilogie, maar zeggen sommige reviewers dat het een op zich zelf staand boek is. Er zaten wat storende fouten in de vertaling die de vertaler of de editor bij de uitgeverij er best uit had mogen halen.
Het verhaal speelt zich zo’n 300 jaar NA het laatste deel uit de eerste trilogie. De wereld heeft een grote ontwikkeling doorgemaakt. Er is nu elektriciteit, er rijden treinen en er verrijzen zelfs wolkenkrabbers. Toch blijken ook de Erstmagie en Ferrochemie een belangrijke rol spelen.
Was (Waxillium Ladrian) is een Nevelmens, die twee metalen kan branden, daarmee kan hij zijn lichaam naar verlangen lichter of zwaarder maken en kan ook Ertsmagie duwen. Twintig jaar lang heeft hij in de Ruigte gewerkt, een gebied dat veel weg heeft van het Wilde Westen. Na een noodlottig ongeval, legt hij zijn wapens af en trekt zich terug Lord van zijn Huis in Elendel. Al snel merkt hij echter dat de ‘beschaving’ toch niet zo heel erg beschaafd is als hij dacht.
De hele wereld pakte me niet zo, niet zo min als de personages. Ik weet dan ook niet of ik de volgende delen ga lezen. Misschien was het verstandiger als Sanderson het bij de eerste 3 delen had gelaten.
