het 4e (en voorlopig laatste deel??) uit de Godenoorlogen van Schwartz. Omdat het lang geduurd had voor ik dit deel kon lezen, was ik al veel kwijt uit de eerdere delen, maar gelukkig kwam dat gaandeweg allemaal wel weer terug.
De verhaallijnen van Schwartz zijn niet hoogdravend of blijven maar aanslepen. Er is voldoende actie en de personages zijn goed vormgegeven. Hoewel het aan te raden is om eerst de voorgaande 3 boeken te lezen, is dat niet perse nodig. Ik merk wel dat het verhaal een beetje afgezaagd begint te worden, kreeg zelf het idee dat er stukken tussen uit waren gehaald. Gelukkig blijft de verhaallijn nog wel intact. Jammer is wel dat daardoor soms kleinere elementen, die wel belangrijk zijn voor het verhaal, niet goed door komen.
Havald zelf is veranderd, in plaats van het aangename personage dat hij was, lijkt hij langzaam te veranderen. Hij lijkt duisterder te worden. Ook krijgt hij nog meer krachten. ik vroeg me tijdens het lezen regelmatig af waar Havald eigenlijk nog de metgezellen nodig had. Hij kon bijna alles zelf oplossen.
De bekende personages als Serafine, Zokora en Varosch zijn nog steeds aanwezig, en hun aanwezigheid voelde goed
