De verrader: Leven en dood van Anton van der Waals

De verrader: Leven en dood van Anton van der Waals
Auteur:
Genres: ,
ISBN13: 9789029526654
Book URL: GoodReads.com
Goodreads Rating: 3.81
De misdaden die Nederlands grootste verrader Anton van der Waals tijdens de Tweede Wereldoorlog beging zijn te talrijk op om te noemen. Hij dreef tientallen verzetsmensen in handen van de Duitsers en pleegde eigenhandig twee moorden. Als een kameleon trok hij door de kringen van het verzet en won het vertrouwen van burgermeesters en vooraanstaande politici. Hoe heeft deze mislukte elektrotechnicus en charmante fantast het zo 'ver' weten te schoppen? Na 1945 werd hij ook…

Ik had hier een review staan, helaas is deze verloren geraakt tijdens de h@ck op mijn server.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Duo Reges: constructio interrete. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. Ubi ut eam caperet aut quando? Cur post Tarentum ad Archytam? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Memini me adesse P. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Non potes, nisi retexueris illa. Tum mihi Piso: Quid ergo?

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Proclivi currit oratio. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quid de Pythagora? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Venit ad extremum; Praeclare hoc quidem. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.


Permanent link to this article: https://edwinleest.nl/review/de-verrader-leven-en-dood-van-anton-van-der-waals/

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

@media print { @page { margin: 5mm !important; } } /* Use the Inter Font */ @import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inter&display=swap'); #printfriendly { font-family: 'Inter', sans-serif !important; }