Samen met de witte wolfin, Imala, en haar andere mensen- en wolven vrienden trekt Alea onder een eenvoudige banier verder. Dan wordt het haar duidelijk dat zij een andere weg moet inslaan. Zonder haar bondgenoten en alleen een kleine groep wolven gaat zij op pad. Op het nippertje weet het groepje te ontsnappen aan wolvenjagers.
Tot haar grote schrik merkt ze dat haar gave aan het verzwakken is. Voor de gave helemaal op is, zal zij zich moeten meten met de afvallige druide Maolmòrdha
Dit derde deel uit de trilogie was naar mijn mening het zwakste boek. De wolvin komt er nauwelijks in voor. Het boek gaat voornamelijk over Alea’s queeste om van het land een democratie te maken. Het geheim van de wolvin wordt pas aan het eind bekend, hoewel het wel erg voor de hand lag. Een echte grote finale bleef echter uit.
