Een sterk verhaal over de begin jaren van de Hongerspelen. Het boek is toch wel anders dan de voorgaande. De Hongerspelen zijn nog niet de mediahype zoals ze in latere edities wel zullen worden. Nu is het nog niet verplicht te kijken, en de meeste inwoners in de districten doen dat ook niet.
De toekomstige president Snow krijgt geen podium voor zijn latere optredens. Zijn ontwikkeling in dit verhaal voelde soms oncomfortabel. Je kon door het verhaal heen voelen hoe sluw Corionalus Snow is, ook al laat hij af en toe ook zijn zachtere kant zien. Hij is vooral erg egoïstisch en doet alleen maar vriendelijk als het hem wat oplevert.
Het boek kon mij goed vermaken, en las lekker weg; voor ik het wist waren er weer een paar 100 pagina’s voorbij.
Ik had van dit boek wel iets meer verwacht over de geschiedenis van Panem; hoe is de oorlog ontstaan; hoe is Panem ontstaan. We weten dat het ontstaan is uit wat in onze tijd Noord-Amerika is, maar wat is er gebeurd met de wereld dat er zoiets als 13 districten ontstaan die geregeerd worden door Het Capitool.
