‘Het lijkt mij… het lijkt mij… hoor eens, de dood moet gewoon doorgaan, ja toch? De dood moet gebeuren. Dat is waar leven nu eenmaal om draait. Je leeft, en dan ben je dood. Dat kan niet zomaar ophouden,’ zei de Aartskanselier zakelijk. De Dood is gewoon spoorloos — voor zijn… eh… opheffing moet worden gevreesd. Dit leidt natuurlijk tot ontwrichtende verwarring, zoals steeds bij het uitvallen van belangrijke openbare voorzieningen. De zojuist overleden tovenaar…
Ach, weer een verhaal met Dood in de hoofdrol. Kan niet anders dan dat weer een geweldig verhaal is. Ik geloof dat Dood een van mijn favoriete is binnen de Schijfwereld.
Dood heeft geen zin meer in zijn werk. Hij is spoorloos verdwenen. Korte tijd later duikt er op de boerderij van een weduwe een lang, donkere snuiter op die goed blijkt te zijn met de zeis. Dat komt goed uit, want er moet worden gemaaid.
Net als de meeste overige verhalen uit de Schijfwereld bevat ook dit verhaal de nodige hilarische en komische momenten.
