Het is moeilijk om hier een waarderings-getal voor te geven. Waardeer ik het voor het verhaal, voor de spanning of de feiten. Uiteindelijk toch gekozen voor de volle 5 sterren voor de manier waarop het verhaal is neergezet.
Dit boek is geen fictie, het verhaal heeft zich daadwerkelijk zo afgespeeld. De auteur heeft echter aangegeven dat hij de naam van de man en de kinderen heeft veranderd.
Het verhaal eindigt droef. Hoewel in het boek de jongen (Blaz) ontsnapt via de latrine, heeft in werkelijkheid niemand van het gezin het concentratiekamp overleeft.
Het verhaal vertelt ons over het leven van Helene Hannemann en haar 5 kinderen. Haar man Johann, een Roma, en hun kinderen zouden gedeporteerd worden naar een kamp. Zij zelf kon rustig thuisblijven, want zij was een Duitse vrouw. Toch koos zij er voor om haar man en kinderen te volgen naar Auschwitz. Dit boek gaat over de gruwelen van het concentratiekamp, maar ook de ongetemde liefde van een moeder voor haar kinderen.
Als verpleegkundige biedt Helen aan om de ziekenbarak te gaan werken, maar al snel vraagt Dr. Mengele haar om een crèche op te zetten voor de kleinste kinderen. Achteraf weten wij wat voor een afschuwelijke monster deze Mengele was, maar dat is achteraf. Later bleek dat de crèche en het schooltje voornamelijk bedoeld waren om een oogje te kunnen houden op de kinderen die Mengele voor zijn experimenten – het voert te ver om hier op in te gaan – in naam van de wetenschap nodig had.
Helen, en haar medewerksters, brengen een glimlach op de gezichten van de kinderen, en bieden hen weer eventjes hoop en geborgenheid.
