Een Bob Evers verhaal, zonder dat de naamgever van de serie er een rol in speelt, is dat dan nog wel een Bob Evers verhaal?

Nadat in Frankrijk een Nederlandse schilder is overleden doordat het dak van zijn huis op hem was gevallen, blijkt het geld dat hij had verdient met het maken van zijn schilderijen verdwenen te zijn. Zijn erfgenamen verdelen de resterende meubels. Kort daarna blijkt er te zijn ingebroken bij deze familie.Het gekke is dat er niets gestolen is.
Al snel komen Arie en Jan er achter dat op de meubels stroken krantenpapier zijn geplakt met een nummer. Ook vinden zij uit WIE de opdracht heeft gegeven voor deze inbraken. Samen met Pa Roos reizen zij af naar Zuid Frankrijk om daar met de huisbediende de strookjes bij elkaar te leggen. Door het slim nadenken van de jongens wordt eindelijk de erfenis gevonden en verdeelt.

Op zich was het verhaal best leuk om te lezen, al deed het me veel denken aan bijvoorbeeld de briefjesjacht uit de zelfde serie en aan ‘Erfenis van een zonderling’, beide van de hand van de oorspronkelijke schrijver, W. van der Heide. Zelfs voelde ik een soort verbintenis met Otto Onge (ook al van Willy van der Heide).