
Best wel een langdradig verhaal, waarbij ik regelmatig de neiging had om het boek maar aan de kant te gooien. Dit boek heeft het wat mij betreft net niet helemaal. Het was teveel van het goede. Tatarus of de onderwereld zou een plek zijn waar al het slechte terecht kwam. Toch hebben diverse bewoners van dit ondergrondse rijk hulp gegeven aan Nico en Will. Het verhaal op zich was niet slecht, maar toch voelde ik me er minder bij betrokken dan bij de andere verhalen van Riordan.
Binnen het verhaal gaan Nico en Will op een queeste naar de onderwereld om een profetie te laten uitkomen. Onderweg krijgen zij te maken met weer andere deel-queestes, wat wel afleidt van het hoofdverhaal.