Dit was een mooi verhaal van de auteur van onder andere Magisterium. In het begin had ik echt helemaal niets met het verhaal, en heb het al een paar keer willen opgeven, maar gelukkig heb ik dat niet gedaan. Gaandeweg werd het verhaal beter, hoewel het naar mijn mening op sommige momenten inzakte.
Er zijn betere boeken geschreven, dat is waar, unieker, boeken die vernieuwender waren, maar ook mindere boeken.
Het boek had de benodigde hoeveelheid romantiek, drama, actie etc.

Al op de eerste paar pagina’s begon het, na de moord op hun ouders worden Jude, haar tweelingzus Taryn en Vivienne door een vreemde man, met puntoren, ontvoerd naar een andere wereld, Elfhame genaamd, de woonplaats van de Fea, waar ze samen wonen met Madoc, de moordenaar. Hij behandeld hen echter alsof ze zijn eigen kinderen zijn. Ongeveer. De 3 meisjes proberen zich een eigen plekte vinden in deze wereld.

10 Jaar later is Jude een opstandige jonge vrouw geworden, haar zuster Tarijn een meisje dat zich helemaal aan de regels wil houden. Vivienne wil echter terug naar de ‘gewone’ wereld. Jude zal niet rusten tot zij haar plaats in de raad van de koning heeft.

Cardan, een van de kinderen van de Opperkoning van Elfhame, is een echte klootzak die het liefst Jude wil onderwerpen omdat zij toch maar een sterveling is. Ook zijn broer en vrienden vinden niets leukers dan haar te sarren en te pesten.

De Fea zijn beangstigend, gemeen, en houden er van om de stervelingen voor de gein met mensen te spelen. Zoals iemand zodanig betoveren dat hij denkt dat hij hele lekkere gebakjes eet, terwijl het maar gewoon rottende afval is. De keren dat zij naar de mensenwereld komen, betalen zij met geld dat nu verloop van tijd veranderd in rottende bladeren. Zij kunnen dan misschien niet van vorm veranderen of de wind controleren, maar wat zij wel kunnen is het de mensen moeilijk maken. Tenzij je je sokken binnenstebuiten draagt en een ketting van lijsterbessen draagt.

Het verhaal had een trage start, en ik had het boek al een paar keer willen verwijderen, maar ben blij dat ik toch door gelezen heb. Op ongeveer de helft van het boek werd het interessanter. Ben nog wel nieuwsgierig naar al die Fea, Elfen, trollen en zo. Die werden naar mijn mening aardig onderbelicht. Ze waren er wel, maar dan gewoon als versiering.

De hoofdpersonage, Jude, is goed uitgelicht, maar de anderen heel wat minder. Misschien dat dat in het volgende deel beter wordt.