Ik heb dit boek niet zo hoog gewaardeerd. Niet omdat ik het avontuur van de hoofdrolspeler niet waardeerde, maar om andere redenen. Het is duidelijk dat het verhaal vooral leunt op het vele onderzoek, niet op herinneringen. De auteur probeert zijn opa een belangrijkere rol te geven dan die van een boordschutter, die de pech heeft gehad om boven Frankrijk te worden neergeschoten. Hij gebruikte daarvoor soms overdreven zinnen. De kleinzoon, die zijn opa nooit heeft gekend, schrijft gedachten en emoties voornamelijk uit zijn verbeelding.

De auteur lijkt een antipathie te hebben voor de piloot en copiloot, die, zoals hij ons diverse malen laat weten, het vliegtuig hebben verlaten voor de rest van de bemanning. Je zou verwachten dat deze bemanningsleden eerst gecontroleerd zouden hebben of de rest van de bemanning veilig was, maar laten we wel wezen, het gaat om personen van 22/23 jaar oud die weinig tot geen oorlogservaring hebben. Dan lijkt mij dat je in zo’n panieksituatie al gauw voor je zelf zorgt. Bovendien zijn beiden niet al genoeg gestraft doordat zij na hun landing direct gearresteerd zijn en naar een concentratiekamp zijn gestuurd.

Het deel over de Franse ondergrondse (Resistance) was interessant, maar voor de rest was het een teleurstellend boek.

Naar mijn idee zijn de echte helden in dit verhaal de mannen en vrouwen van de Franse ondergrondse, die lijf en leden op het spel hebben gezet om onbekende mannen te helpen.