Na de ontdekking van de Blieder-aandrijving (vernoemd naar de excentrieke uitvinder er van) die verre zonnestelsels dichterbij brengt, trekken miljoenen mensen weg om zo’n 1.600 planeten te koloniseren.
Na een periode van 400 jaar wil de Aarde een poging doen om deze planeten onder beheer te krijgen en worden en schepen uitgezonden om dit voor elkaar te krijgen.

We lezen over een ruimteschip van ongeveer 2 kilometer lang en met een doorsnede van 250 meter, en zo’n 2.000 bemanningsleden, soldaten en ambtenaren, alsook een ambassadeur en diverse consuls. Dit ruimteschip heeft de opdracht om 4 van deze werelden te bezoeken en weer onder het Aardse gezag te krijgen.

De eerste wereld werd gekoloniseerd door veroordeelden en criminelen, wiens nazaten na 4 eeuwen niets veranderd zijn.

De tweede wereld is bewoond door gezondheidsfreaks en nudisten; een planeet vol met naakte zonaanbidders en germofoben, die het niet laten om het de bemanning belachelijk te maken.

Op de derde wereld, Kasim, word niet geland, omdat het lijkt dat de bevolking van Boeddhisten en Moslims door een plaag is getroffen en volledig is uitgeroeid.

Op de laatste planeet, met de naam K229, die het schip aandoet treft de bemanning een bevolking aan die het niet lijkt te interesseren dat er een kilometers langs schip is geland. Het zijn mensen die leven volgens de principes van MIZU (Maak Ik Zelf Uit), een geldloze economy (in plaats daar van gaan de mensen VERP’s aan (VERPlichtingen) aan, en de filosofie van ‘passief verzet’, gebaseerd op Ghandi), dat vooral neerkomt op ‘IK NIET’. Deze filosofie lijkt besmettelijk en onweerstaanbaar voor een deel van de bemanning, op zo’n schaal dat de scheepskapitein Grayder en Kolonel Shelton te maken krijgen met muiterij en desertie.

Dit was naar mijn idee een zeer goed te lezen boek, met een duidelijk anti-autoritair gezichtspunt. Het gezichtspunt van de Gands zal me lang bij blijven: IK NIET