In 2048 wordt het land omgegeven door een hoge muur. Dit om te voorkomen dat er mensen van buiten het land in kunnen komen (of is het eigenlijk net andersom?).  Het land is veranderd in een heilstaat. Iedereen is gelijk, al zijn sommigen gelijker dan anderen. De mensen wonen in dezelfde huizen, dragen de zelfde kleding. Ook de haardracht is bepaald. Religie bestaat niet meer, homoseksualiteit bestaat niet, misdaad komt niet meer voor.

Op kleine overtredingen staan zware straffen.  Volwassenen worden direct geëxecuteerd, jongeren krijgen nog een mogelijkheid in een ‘spelshow’. Iedere week worden 5 van hen opgesloten in kooien boven een diepe afgrond. Daarna worden er per ronde door het publiek bepaald wie er die ronde sterft.  Een van hen zal de doodstraf overleven.

In het eerste deel volgen we deze show door de ogen van de tieners die terecht staan. Zij vertellen vanuit hun perspectief het verhaal. De tieners zaten allemaal om verschillende redenen gevangen. De een heeft een COleider (Collectief Leider) aangevallen, een tweede heeft de premier een kogelbrief gestuurd, een derde zit voor contractbreuk terwijl de vierde een vluchtpoging heeft gedaan om het land uit te komen. De laatste heeft een diefstal gepleegd. We zien 4 van de 5 jongeren ook daadwerkelijk uit hun kooi de dood tegemoet vallen.

In het tweede deel van het boek lezen we dat de geëxecuteerde jongeren nog gewoon leven, en door het productieteam meegenomen zijn naar een booreiland ver in zee. In totaal zitten er 100 kinderen op het eiland. Nadat de laatste groep is aangekomen wordt er nog een show uitgezonden, met nog eenmaal een executie, maar dit maal een echte. Het slachtoffer… de premier van het land.

Hoewel het verhaal uit dit boek klinkt als iets uit de verre toekomst, toch is het dichterbij dan wij denken.

Al vanaf de eerste regel pakte het boek me en wou ik het boek niet meer wegleggen. De wereld is geloofwaardig opgebouwd, De spelshow was zo goed beschreven dat ik het gewoon voor me kon zien (met als presentatrice Linda de Mol) en De Virgin was natuurlijk Temptation Island. Wel had ik nog meer informatie over het Collectief en de geschiedenis willen hebben. Jammer dat de personages verder vrij vlak waren.

Ook het woord Kandidaders, geweldig gevonden en al een paar keer over heen gelezen tot het plots tot me doordrong.

Het boek had de volle 5 sterren kunnen krijgen als het verhaal na het eerste deel was afgelopen. Het tweede deel pakte gewoon niet en het einde viel tegen.