Geen echt interessant plot. Dit voelde aan alsof de auteur eigenlijk niet precies wist wat hij moest schrijven, maar toch dit boek moest leveren.
Er was niet echt iets mis met het verhaal , het had een gevaarlijke vijand, een gevaarlijke omgeving, en een aantal competente personages die deze dingen het hoofd kunnen bieden. Het verhaal past in de Broederband serie.
Waarom dan toch een lagere score? Er staat niet echt iets op het spel voor de Reigers. Als zij hun doel niet halen zijn er geen echte consequenties voor hen. Natuurlijk zouden ze kunnen sterven, maar dat is niet echt genoeg voor dit soort boeken, waarin het gevaar om te sterven zowat ingebakken zit. Als ze er niet in slagen om de zoon van een keizerin te redden, of zelfs die missie opgeven, wat dan? Er zullen wat problemen zijn voor Olaf, maar dat is toch al een personage die wij eigenlijk helemaal niet kennen en dus ook geen band mee hebben. En dat het Keizerrijk waar van we toch nog nooit gehoord hebben wat onstabieler word, so what.
Jaren terug had Olaf, de vader van Stig, hem en zijn moeder verlaten na als een dief in de nacht de buit van zijn Broerband te hebben gestolen. Hij redt het tot Byzantos , waar hij snel opklimt tot de rang van commandant van de lijfwacht voor de zoon van de keizerin. Als de jongen door piraten ontvoerd wordt keert Olaf terug naar Skandie om hem en Hal vragen om op een missie te gaan om een ontvoerde jongen te redden voor zijn ontvoerders hem zouden doden.
Het getuigde van volwassenheid dat Stig besluit om zijn vader te gaan helpen en zo wat meer over die man te leren.
Al vanaf het begin had ik mijn bedenkingen met betrekking tot deze Olaf. Hij is precies het tegenovergestelde van de Reigers, hoewel hij toch ook een aantal goede dingen heeft gedaan.
Het stramien van de serie begint een beetje flauw te worden. Opnieuw vaart de Reiger uit naar een onbekend land, opnieuw is Hal het genie die de helmstok van de Reiger hanteert, terwijl hij er zelf heel nuchter onderblijft. De tegenstander is een kaper/piraat die vrij gemakkelijk verslagen word.
Gedurende het verhaal is er weinig groei van de personages. Het wordt tijd dat de Reigers een tegenstander krijgen of een mislukking meemaken dat in een aantal opvolgende delen kan worden behandeld.
Het was grappig om te lezen over de Maktig wedstrijd waaraan Stig meedoet, of de schaduw-wedstrijd van de tweeling Ulf en Wulf die maar steeds op een gelijkspel eindigd.
